Dooie mus of onnozelheid, deel 3

Lees eerst dit even:

‘Werkloosheid zestigers loopt stevig op’

12   augustus   2015

Terwijl de pensioenleeftijd oploopt, neemt de werkloosheid onder ouderen steeds grotere vormen aan. Inmiddels zijn meer dan 50.000 van de zestigers tevergeefs op zoek naar werk. Nooit eerder was de werkloosheid in deze groep zo hoog, meldde het economisch bureau van ING woensdag.

Eerste kwartaal
In 2010 was in de leeftijd 60 tot 65 jaar nog 4 procent werkloos. In het eerste kwartaal dit jaar was dit opgelopen naar bijna 10 procent, constateren de economen van de bank. Het totaal aantal 60- tot 65-jarigen daalde licht tussen 2009 en 2015, maar het aantal dat actief is op de arbeidsmarkt is in dezelfde periode met zo’n 180.000 gegroeid. Dat is een toename van bijna 50 procent. Een groot deel van deze zestigers slaagt erin werk te behouden of te vinden, maar het aantal werklozen loopt eveneens op.

Volgens ING delven ouderen vaak het onderspit bij vacatures. Dit komt omdat ze doorgaans dure krachten zijn voor werkgevers. ANP

Goed. Allemaal gelezen?

Dan gaan we nu even terug naar deel 1 van de dooie mus. Of de onnozelheid. Of beide!

Dit schreef ik op 14 november van 2014:

ANP publicatie van 10 november 2014:

Flexwerkers krijgen volgend jaar meer rechten. Om hen daarop te wijzen start het ministerie van Sociale Zaken een campagne. Die richt zich vooral op jongeren via radiospots op 3FM, Sky Radio en onlineadvertenties.

Recht op een ontslagvergoeding
De rechtspositie van flexwerkers wordt volgend jaar verbeterd door een nieuwe wet die dan van kracht wordt. Mensen met een tijdelijk contract krijgen vanaf 1 juli 2015 recht op een ontslagvergoeding als ze minstens 2 jaar in dienst zijn geweest en de arbeidsovereenkomst is geëindigd op initiatief van de werkgever. Ook krijgen ze al na 2 jaar recht op een vast contract in plaats van na 3 jaar.

Verbeteren van de rechten
De website mijnwerkzekerheid.nl bevat informatie over de nieuwe regels die gaan gelden voor flexwerkers. Het verbeteren van de rechten van deze groep is een speerpunt van minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken. Het aantal flexibele contracten is in de afgelopen jaren vooral bij jongeren tussen de 15 en 25 jaar fors toegenomen van 35 procent in 2002 naar 58 procent in 2013. ANP

Als je het bovenstaande leest, ben je in eerste instantie geneigd te denken dat het voor al die flexwerkers, jong EN oud, een goeie zaak is. Tot je er wat langer over nadenkt en je dieper de materie induikt. Iets waar ik nu nogal de tijd voor heb, omdat ik zo’n flexwerker ben met een contract dat per 31 oktober is beëindigd, omdat ik 3 jaar bij dezelfde werkgever in dienst ben geweest. Ik heb daar, zeker de laatste 2 jaar, gemiddeld meer dan 40 uur per week gewerkt, ook in de weekenden, ben multi-inzetbaar gebleken en m’n baas was en is blij met me. (niet mijn woorden, de zijne) Toch kreeg en krijg ik geen vast contract aangeboden, zelfs niet voor pakweg 20 uur per week, omdat het de bedrijfspolitiek is dat men niemand in vaste dienst neemt binnen mijn afdeling. En dat, terwijl er zoveel werk is dat men een permanente vacature heeft openstaan voor extra flexwerkers en ZZP-ers.

Het gevolg van dit alles is, dat de flexibele schil inmiddels minstens 3 x zo groot is als het aantal vaste medewerkers, dat de betrokkenheid bij het bedrijf daalt en dat bijna iedereen continu bezig is met solliciteren. Ook al omdat de arbeidsvoor-waarden voor flexwerkers op 0-uren contracten aanmerkelijk slechter zijn dan voor vaste werknemers: geen vakantiedagen doorbetaald, geen vakantiegeld, geen pensioenopbouw, noem maar op. Ja, zeggen ze dan, dat zit in je uurloon ingebakken. Maar dat uurloon is in al die tijd niet verhoogd en inmiddels dus minimaal 7% minder waard dan 3 jaar geleden en toen was het al niet veel meer dan het minimumloon….

Ik kreeg van m’n leidinggevende de vraag voorgelegd, toen hij me formeel in kennis stelde van het aflopen van m’n contract, of ik in staat was om 3 maanden “onder water” te kunnen, (ofwel zou kunnen rondkomen van een WW-uitkering) omdat hij me daarna graag weer terug wil. Ik vroeg hem wat het zou veranderen als ik dat niet kon. Niks dus…

Inmiddels ben ik weer terug bij het bedrijf en heb  ik op basis van de nieuwe wet- en regelgeving een (0-uren) contract krijgen voor 12 maanden, met een mogelijke verlenging van max. 12 maanden voordat ik in vaste dienst moet worden genomen of een maandsalaris meekrijg bij m’n volgende ontslag. Je voelt hem al aankomen, ik ga een contract krijgen voor maximaal 12 + 11 maanden, want dan is er geen enkele verplichting voor de werkgever. Ik ga dan voor minimaal 6 maanden de WW en de bijstand in en daarna is het opnieuw maar weer de vraag of ik daarna weer terug kan komen.

Ik maak me dus kwaad over het totale gebrek aan maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef van heel veel werkgevers die alleen geïnteresseerd zijn in het financiële welzijn van Shareholders en schijt hebben aan Stakeholders, maar ik maak me vooral kwaad over de grenzeloze naïviteit van de regering en van politici die, in hun eigen kleine wereldje zonder zicht op de echte maatschappij, menen dat ze met lullige wetjes en regeltjes, die alleen maar een verslechtering gaan betekenen voor alle flexwerkers, jong EN oud, werkgevers kunnen dwingen dingen te doen die de winstmaximalisatie aantasten. ook al gaat het ten koste van mensen…

Nog niet zolang geleden heette de afdeling die zich bezig hield met werknemers “personeelszaken”.

Nu heet dezelfde afdeling: “Human Resources”

Werknemers zijn van een Asset een Commodity geworden!

PS                                                                                                                                                                                             Dat ze vooral jongeren op de hoogte willen brengen van de veranderingen snap ik wel. Waarom zou je nog veel aandacht besteden aan ouderen….Maar spotjes op Sky radio en Online advertenties? Welke jongeren willen ze bereiken dan?

PPS                                                                                                                                                                                           Oh, de website http://www.mijnwerkzekerheid.nl is inmiddels in de lucht. En bevat niet anders dan links naar sites van commerciële partijen wanneer je op vragen of hoofdstukken klikt waarvan je denkt dat je er info gaat vinden over jouw situatie.

PPS

Nog steeds solliciteer ik regelmatig, omdat ik, met een functie die me redelijk belangrijk maakt binnen onze divisie, nu al met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weer geen vast contract aangeboden krijg, eind 2016. Sterker nog, ik vermoed dat ik in totaal 23 maanden werk, zodat ze me geen ontslagvergoeding hoeven te betalen en me na een half jaar ww / bijstand weer voor 23 maanden terug laten keren in dezelfde of lagere functie.

Het zal niemand verbazen dat ik tot dusver geen enkele uitnodiging heb gehad op welke sollicitatie dan ook! Omdat ik steeds minder aan 1 criterium kan voldoen: Ik ben te oud en te duur, vergeleken bij de schoolverlaters die ook op dezelfde functie solliciteren.

In de tussentijd word ik in jaren alleen maar ouder en steeds minder bemiddelbaar, ondanks m’n drive en vakmanschap.

Ik zal dus eind 2016 ook behoren, op z’n minst voor een half jaar, tot het leger van 60 plussers dat zou moeten werken tot hun 67ste en niet meer aan de bak komt, geen pensioen meer opbouwt (wat ik overigens al jaren niet doe) en zal moeten rondkomen van wel heel erg weinig, want de WAO is ook al niet meer genoeg om van te leven, maar net teveel om dood te gaan.

Ik ben dus echt kwaad. Maar ik verdom het om m’n hoofd in de schoot te leggen en de moed op te geven!

Weer aan de bak!

Maandag 2 februari ga ik weer aan het werk.
Gewoon, bij dezelfde werkgever waar ik de afgelopen 3 jaar heb gewerkt, met eenzelfde 0-uren oproepcontract en met de bijna zekerheid dat ik weer full-time aan de bak kan, de komende 2 jaar.
Om daarna, bij ongewijzigde omstandigheden, voor een periode van 6 maanden de ww in te verdwijnen omdat de minister van sociale zaken en werkgelegenheid zo naïef is om te denken dat werkgevers mensen eerder in vaste dienst zullen nemen als ze maar 2 jaar losse contracten mogen aanbieden en ze daarna 6 maanden langs de kant moeten laten staan.
Ik heb nu 3 maanden ww achter de rug, die ik prima ben doorgekomen met veel achterstallig kluswerk in en om m’n huis en af en toe wat leuke dingen doen.
Het was voor het eerst van m’n leven dat ik in de ww terechtkwam en dat was een merkwaardige ervaring, kan ik je vertellen.
Maar alles went, dus dat ook.
Toch ben ik blij dat ik weer ga werken, al is het alleen maar omdat je van een ww- of bijstandsuitkering niet op een normale manier kunt leven. Laat staan dat je je een uitspatting kunt veroorloven. En 3 maanden lang dagelijks kijken naar vacatures omdat je van het UWV verplicht bent te solliciteren is op zich niet onredelijk, maar dan mag je verwachten van diezelfde instantie met z’n Werkplein dat ze hun zaken op orde hebben. Geloof me maar, dat hebben ze echt niet en dat heeft een enorme bak ergernis veroorzaakt bij me.

3 maanden was lang genoeg en te overzien, ook al omdat ik er rekening mee had gehouden, maar ik zie nog niet hoe dat over 2 jaar zal gaan.
Nou ja, wie dan leeft, wie dan zorgt.

Deze week heb ik m’n contract gekregen en het is merkwaardig hoe snel ik weer in de “werk”modus ben geraakt.
Het plannen van de dagelijkse en wekelijkse routine van schoonmaken, boodschappen, dingen regelen, klaarzetten van m’n tas, inhoud controleren op aanwezigheid, afspraken nakijken….
Wat dat aangaat, lijkt het alsof ik er helemaal niet ben uit geweest.
En toch weet ik, omdat ik deze week even ben wezen buurten op m’n werk, dat er een flinke uitdaging ligt vanaf maandag, omdat er in die 3 maanden tijd toch best wel veel gebeurt: nieuwe collega’s, nieuwe programma’s, ingewikkelder planning, nieuwe routes, andere apparatuur….
Omdat ik zowel binnen op de planning, als buiten als koerier, werk moet ik me dus alles weer eigen maken.
Dat wordt een week flink buffelen en de kop erbij houden, maar ik heb er zin in en ik kijk er naar uit.

Ik gun jullie hetzelfde gevoel bij de dingen die je doet.

DOOIE MUS OF ONNOZELHEID? Deel 2

N.a.v. onderstaand verhaal kreeg ik van een goeie muziek/twitter.facebookvriend van me een link toegestuurd om me aan te melden voor een discussie, of eigenlijk een vraag en geen antwoordspel, met minister Asscher van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, georganiseerd door de Volkskrant.

Gisteren, maandag 1-12, was de heugelijke dag, maar aangezien ik nog niet voldoende hersteld was van een opmerkelijk stevige griep heb ik er niet aan kunnen deelnemen.

Wel heb ik dit verhaal gestuurd, in de hoop dat het onder de aandacht is gebracht van de minister. Voor het geval dat niet zo is plaats ik het nog een keer, met een aantal aanpassingen, in de hoop dat hij het alsnog te lezen krijgt en ik een reactie, al waag ik het laatste ernstig te betwijfelen.

ANP publicatie van 10 november 2014:

Flexwerkers krijgen volgend jaar meer rechten. Om hen daarop te wijzen start het ministerie van Sociale Zaken een campagne. Die richt zich vooral op jongeren via radiospots op 3FM, Sky Radio en onlineadvertenties.

Recht op een ontslagvergoeding
De rechtspositie van flexwerkers wordt volgend jaar verbeterd door een nieuwe wet die dan van kracht wordt. Mensen met een tijdelijk contract krijgen vanaf 1 juli 2015 recht op een ontslagvergoeding als ze minstens 2 jaar in dienst zijn geweest en de arbeidsovereenkomst is geëindigd op initiatief van de werkgever. Ook krijgen ze al na 2 jaar recht op een vast contract in plaats van na 3 jaar.

Verbeteren van de rechten
De website mijnwerkzekerheid.nl bevat informatie over de nieuwe regels die gaan gelden voor flexwerkers. Het verbeteren van de rechten van deze groep is een speerpunt van minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken. Het aantal flexibele contracten is in de afgelopen jaren vooral bij jongeren tussen de 15 en 25 jaar fors toegenomen van 35 procent in 2002 naar 58 procent in 2013. ANP

Als je het bovenstaande leest, ben je in eerste instantie geneigd te denken dat het voor al die flexwerkers, jong EN oud, een goeie zaak is. Tot je er wat langer over nadenkt en je dieper de materie induikt. Iets waar ik nu nogal de tijd voor heb, omdat ik zo’n flexwerker ben met een contract dat per 31 oktober is beëindigd, omdat ik 3 jaar bij dezelfde werkgever in dienst ben geweest. Ik heb daar, zeker de laatste 2 jaar, gemiddeld meer dan 40 uur per week gewerkt, ook in de weekenden, ben multi-inzetbaar gebleken en m’n baas was en is blij met me. (niet mijn woorden, de zijne) Toch kreeg en krijg ik geen vast contract aangeboden, zelfs niet voor pakweg 20 uur per week, omdat het de bedrijfspolitiek is dat men niemand in vaste dienst neemt binnen mijn afdeling. En dat, terwijl er zoveel werk is dat men een permanente vacature heeft openstaan voor extra flexwerkers en ZZP-ers.

Het gevolg van dit alles is, dat de flexibele schil inmiddels minstens 3 x zo groot is als het aantal vaste medewerkers, dat de betrokkenheid bij het bedrijf daalt en dat bijna iedereen continu bezig is met solliciteren. Ook al omdat de arbeidsvoor-waarden voor flexwerkers op 0-uren contracten aanmerkelijk slechter zijn dan voor vaste werknemers: geen vakantiedagen doorbetaald, geen vakantiegeld, geen pensioenopbouw, noem maar op. Ja, zeggen ze dan, dat zit in je uurloon ingebakken. Maar dat uurloon is in al die tijd niet verhoogd en inmiddels dus minimaal 7% minder waard dan 3 jaar geleden en toen was het al niet veel meer dan het minimumloon….

Ik kreeg van m’n leidinggevende de vraag voorgelegd, toen hij me formeel in kennis stelde van het aflopen van m’n contract, of ik in staat was om 3 maanden “onder water” te kunnen, (ofwel zou kunnen rondkomen van een WW-uitkering) omdat hij me daarna graag weer terug wil. Ik vroeg hem wat het zou veranderen als ik dat niet kon. Niks dus…

Wanneer ik in februari weer terugga naar het bedrijf, en die kans is erg groot, al solliciteer ik me het leplazarus, kan ik op basis van de nieuwe wet- en regelgeving een (0-uren) contract krijgen voor maximaal 24 maanden voordat ik in vaste dienst moet worden genomen of een maandsalaris meekrijg bij m’n volgende ontslag. Je voelt hem al aankomen, ik ga een contract krijgen voor maximaal 23 maanden, want dan is er geen enkele verplichting voor de werkgever. Ik ga dan voor minimaal 6 maanden de WW en de bijstand in en daarna is het opnieuw maar weer de vraag of ik daarna weer terug kan komen.

Ik maak me dus kwaad over het totale gebrek aan maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef van heel veel werkgevers die alleen geïnteresseerd zijn in het financiële welzijn van Shareholders en schijt hebben aan Stakeholders, maar ik maak me vooral kwaad over de grenzeloze naïviteit van de regering en van politici die, in hun eigen kleine wereldje zonder zicht op de echte maatschappij, menen dat ze met lullige wetjes en regeltjes, die alleen maar een verslechtering gaan betekenen voor alle flexwerkers, jong EN oud, werkgevers kunnen dwingen dingen te doen die de winstmaximalisatie aantasten. ook al gaat het ten koste van mensen…

Nog niet zolang geleden heette de afdeling die zich bezig hield met werknemers “personeelszaken”.

Nu heet dezelfde afdeling: “Human Resources”

Werknemers zijn van een Asset een Commodity geworden!

PS                                                                                                                                                                                             Dat ze vooral jongeren op de hoogte willen brengen van de veranderingen snap ik wel. Waarom zou je nog veel aandacht besteden aan ouderen….Maar spotjes op Sky radio en Online advertenties? Welke jongeren willen ze bereiken dan?

PPS                                                                                                                                                                                           Oh, de website http://www.mijnwerkzekerheid.nl is nog steeds niet in de lucht….Waarom zou je ook, als je toch geen werkzekerheid te bieden hebt…

PPS

Omdat je verplicht moet solliciteren wanneer je in de ww zit heb ik de afgelopen maand minimaal 10 sollicitaties verstuurd. Allemaal sollicitaties waar ik volledig pas in het profiel van de aangeboden functie en vaak nog meer meebreng dan gevraagd. het zal niemand verbazen dat ik geen enkele uitnodiging heb gehad! Omdat ik aan 1 criterium niet kan voldoen: Ik ben te oud en te duur, vergeleken bij de schoolverlaters die ook op dezelfde functie solliciteren.