Ik ben sinds m’n scheiding in 2006 een aantal malen verhuisd. Dat gebeurt, daar is geen ontkomen aan en is op zich niet erg. Maar wat wel belangrijk is, is dat je uiteindelijk op een plaats terechtkomt waar je je thuis voelt.
Langzamerhand heb ik het gevoel dat dit weer gebeurd is, dat ik thuis ben in m’n appartementje in Ermelo. De laatste keer dat ik het gevoel heb dat ik nu sinds kort weer heb, was toen ik samenwoonde met m’n lief, inmiddels alweer bijna tien jaar geleden en geheel onverwacht weggerukt uit m’n leven.
Ik heb enorm veel tijd nodig gehad om m’n leven weer op de rit te krijgen en het heeft me enorm veel gekost, in elk opzicht. Maar sinds kort heb ik zin om werk te verrichten in m’n huisje om het naar mijn zin te krijgen.
Toen ik het een paar jaar geleden toegewezen kreeg, tamelijk onverwacht en heel snel nadat ik me had ingeschreven, was ik blij dat ik een nieuw dak boven m’n hoofd had en ik begon met hulp van een dierbaar familielid en een paar vrienden de boel op te frissen en in te richten en daarna met een aantal andere dierbare vrienden en m’n jongste zoon en z’n lief m’n hebben en houden te verhuizen.
Daarna dacht ik werkelijk dat ik alles weer voor elkaar had en dat ik een nieuw leven zou beginnen, tegelijkertijd m’n verleden een plek te kunnen geven en gewoon doorgaan. Logisch toch? Grote kerel, veel meegemaakt, overal goed uitgekomen, niks aan de hand, niet zeiken, doorgaan….
Man, wat kan een mens fouten maken!
Nee, ik had zeker niet de depressie die ik kreeg toen m’n vriendin was overleden. En da’s maar goed ook, want ik weet niet of ik dat nog een keer had kunnen doorstaan, maar ik heb wel enorm veel tijd nodig gehad om te wennen aan m’n nieuwe bestaan.
Nu? Ik voel me helemaal thuis in m’n huisje. ik doe de dingen waar ik me goed bij voel; bezig zijn met muziek, koken en bakken, contacten onderhouden met m’n kroost en een heel beperkt deel van m’n familie, m’n vrienden uiteraard, en ik heb allemaal ideeën om m’n Mancave helemaal naar m’n hand te zetten. Gaat best wel even duren, want er hangt overal een prijskaartje aan. Maar da’s geen probleem, want ik heb de tijd.
En als ik ooit tegen een nieuwe relatie aanloop en dat zou uiteindelijk betekenen dat ik zou verhuizen, dan zou ik met spijt afscheid nemen van m’n woonplek. En ik zou het alleen doen wanneer ik er voor de volle 100% van overtuigd was dat ik de juiste beslissing had genomen.
BertBlogtWeer 