Tijd voor de wederopbouw!

Dat wil zeggen, tijd voor mijn wederopbouw!

Dat probleem met m’n longen waar ik vorig jaar december tegenaan liep heeft er veel harder ingehakt dan ik had gedacht. Het is sowieso al geen prettig gevoel wanneer je geen zuurstof meer binnenkrijgt, neem dat van mij aan. De enige andere keer dat ik dat mee heb gemaakt was als jonge jongen, toen ik nog dagelijks van ’s ochtends vroeg tot sluitingstijd in het zwembad in Hoogeveen te vinden was. Dat zwembad, met z’n verschillende baden en enorme zonneweiden en niet te vergeten de snackkiosk, was geweldig! Ik hoefde nergens heen met vakantie of zo, gebeurde trouwens ook niet. Als ik in dat zwembad was, had ik het naar m’n zin. Veel vrienden en vriendinnen waren daar ook bijna dagelijks, dus het was altijd gezellig. Tot er een grote lummel komt infiltreren in je vriendengroep en iedereen begint te koeioneren.

En dat was wat er gebeurde! Klagen bij de badmeesters hielp niet, weglopen en naar huis gaan wilden we niet…Het leukste vond hij het onder water duwen en dat flikte ie ook bij mij tot aan het punt dat ik bijna stikte. Ik kon normaal probleemloos zonder adem te moeten halen een paar minuten onder water blijven, maar hier kwam geen eind aan en er was niemand die het in de gaten had. Er kwamen onvermoede krachten bij me los en het lukte me om me los te worstelen, maar het was een ervaring die ik liever nooit meer wilde meemaken.

Het panische gevoel dat ik toen ervoer, ervoer ik vorig jaar weer, alleen nu gewoon thuis op zondagmorgen terwijl ik nog in bed lag. Maar goed, uiteindelijk is dat goed gekomen. De ambulance kwam, ik kreeg zuurstof en medicatie toegediend en daarna ging het weer. Natuurlijk moest ik me de volgende dag melden bij m’n huisarts en longverpleegkundige voor het vervolgtraject en dat loopt nog steeds; controles, medicatie aanpassen enzovoort.

Toch merk ik dat er het één en ander veranderd is, ondanks de medicatie die ik nu gebruik. Ik krijg m’n conditie niet meer op het oude peil, waar ik zonder problemen 5 kilometer kon lopen en dat ook minstens een aantal malen per week deed. Sterker, ik ben nu blij wanneer ik aan het eind van de dag alles bij elkaar 2 kilometer heb gehaald. En wanneer je veel minder gaat bewegen, gaat je gewicht toenemen, daar helpt geen lieve moedertje tegen, dus ook bij mij. Ik ben nog steeds niet zo zwaar als ik ooit ben geweest, maar het bevalt me voor geen meter. Dus ik ga weer eens wat tijd doorbrengen in het zwembad, te beginnen met een proefles aquajogging en wat banen trekken. Het is goed voor m’n spieren en gewrichten en het kan bijna niet anders, of m’n conditie gaat verbeteren en m’n gewicht afnemen. Zal m’n longverpleegkundige ook blij mee zijn…En wie weet lukt het me dan volgend jaar om de avondvierdaagse te lopen, want dat was eigenlijk het plan voor dit jaar…

Wie weet, hou ik jullie op de hoogte van de ontwikkelingen.